Om 18.15 werd ik verwacht, dan zouden we even een podiumrepetitie houden, daarna was het wachten tot het concert zou beginnen. Deze keer was ik ruim op tijd, gelukkig. We speelden even wat beginnetjes door en toen kon ik weer naar mijn kleedruimte. Dat was gelukkig een lekker grote kamer waar het rustig was, wel zo fijn als je even je energie wilt sparen.
Tegen kwart voor acht gingen David en ik in de kerk zitten om plaatsen bezet te houden voor zijn ouders en Tuinhark en Zeroth. Het publiek kwam nog niet binnenstromen, maar dat hadden we ook niet verwacht. Vanavond was namelijk ook het WK-duel Nederland-Ivoorkust en dat zou tot ongeveen kwart voor acht duren.Waarschijnlijk zou iedereen dus zo’n beetje tegelijk komen. Dat bleek ook wel zo te zijn. En er waren nog meer bekenden! Edith en Redmer kwamen, en ook nog allemaal ooms en tantes (Teun en Lia, Alida en Henk, Klarie en Thomas en Herma en Hilbert). Veel bekende gezichten dus deze keer, dat is wel erg leuk altijd! En zo vaak zing ik tenslotte niet in het noorden van het land…
Tijdens de eerste helft van het concert ging ik weer omkleden etc. De wc’s waren nu ook mooi rustig, dat scheelt. Na de eerste helft was het pauze en moest ongeveer de hele kerk op twee wc’s, maar toen was ik mooi al geweest! Na de pauze dus het Magnificat van Rutter. En dat was een totaal andere belevenis dan woensdag! Hier had ik geen idee hoe het in de kerk zou klinken, of ik wel te horen was, maar goed, zingen doe je toch voornamelijk op gevoel en het voelde prima. Ik vond dat koor en orkest een lekkere drive hadden en het was eigenlijk gewoon een feestje!
Dat bleek ook wel uit de reacties van het publiek, luid applaus, veel complimenten. Grappig is, dat er vooraan een man zat die zichtbaar zat te genieten, en die stelde zich na het concert aan me voor als de wethouder van cultuur in Groningen! Er liep ook een fotograaf rond en Herman heeft hem gevraagd om foto’s te sturen zodat ik die misschien op mijn website kan gebruiken… Nog gezellig nagekletst met familie en vrienden en toen ging ik mijn spijkerbroek maar weer aandoen…