Vandaag heb ik gedaan wat ik al een hele tijd wilde doen, maar waar ik steeds tegenop zag: ik ben op de fiets naar het werk gegaan. Ik was de hele tijd bang dat het misschien wat teveel zou zijn voor mijn knie, het is immers toch 13 kilometer fietsen (enkele reis), en zeker met wat tegenwind kan dat best zwaar zijn.
Toen bedacht ik dat ik gewoon de tram kon volgen, en dat ik dan, als het teveel zou worden, mijn fiets ergens aan een paal zou kunnen zetten en met de tram verder zou kunnen gaan. Op de terugweg zou ik dan bij mijn fiets weer uitstappen en verder fietsen. Het zou vandaag niet gaan regenen, dus ik ging het gewoon proberen!
Het was mistig vanmorgen, maar ik fietste heerlijk op mijn gemakje naar Leidschendam-Noord. Best een eind, maar het ging lekker, mijn knie was blij, en ik was niet eens moe toen ik aankwam. Wel heel rood, dat heb ik altijd als ik stop met bewegen, dan stijgt het allemaal op…
De terugweg was wat zwaarder. Het was al donker, en ik volgde opnieuw de tram. Alleen… dat ging even verkeerd, want ik volgde de verkeerde tram, tram 6 in plaats van 2. Nu ging die ook naar CS, dus het was niet zo erg, maar ik was even in de war. En toen werd ik aangehouden door een politieagent omdat mijn koplamp het niet deed. Die deed het gewoon toen ik wegfietste, dus die was dan echt nèt kapotgegaan, maar ja, dat kun je niet bewijzen. Ik moest me legitimeren en hij hield zijn belerende praatje. Ik was het er wel mee eens, want ik weet hoe slecht je fietsers soms kunt zien vanuit de auto, en ja, mijn licht deed het niet, dus helemaal terecht… Uiteindelijk liet hij me gaan met een waarschuwing.
Een eindje verder checkte ik nog eens wat er nou met het licht aan de hand was, friemelde wat aan het draadje, en voilà, hij deed het weer! Ik ging het trots laten zien, en fietste toen weer verder. Eén stukje was echt zwaar: het Hubertusviaduct. Ik dacht even goed door te trappen, links, rechts, oei! Dat vond een spier bij mijn knie niet zo leuk…
De rest van de rit ging voorspoedig, en het viel me eigenlijk best mee. We zullen zien hoe ik me morgen voel…