Gisteravond zijn David, Eva en ik naar de zesde Harry Potterfilm geweest. Ik zal proberen niet teveel spoilers in deze recensie te zetten, voor het geval je de film nog wilt gaan zien.
In het kort: Harry gaat weer naar school, zijn zesde jaar op Hogwarts. Voldemort en zijn Death Eaters zaaien dood en verderf in Engeland, en de Orde van de Feniks doet zijn best om aanslagen te ontwijken.
Dumbledore haalt Harry op en neemt hem mee naar een oudleraar van Hogwarts, professor Slughorn, die hij wil overhalen om terug te komen. Dit heeft een onderliggende reden die later in de film duidelijk wordt.
Ook leren we over een krachtige zwarte magie die Voldemort heeft gebruikt om zo onverslaanbaar te worden als hij op dit moment is. Dumbledore betrekt Harry nu actief en bereidt hem voor op zijn uiteindelijke rol als Voldemorts nemesis.
Tegelijkertijd spelen ook de hormonen steeds hoger op, Ron krijgt een relatie met Lavender Brown, en ook Harry en Hermione verliezen hun kinderlijke onschuld op liefdesgebied. De vrolijke magie uit het eerste deel lijkt ver weg.
Het boek is het op-één-na-dikste deel van de reeks, en dat betekent, dat er veel geschrapt moet worden. Dit is niet verwonderlijk, en je moet de waarde van een boekverfilming dan ook niet afmeten aan de aanwezigheid van ieder klein detail dat wel in het boek staat. Een film is nu eenmaal een ander medium, en gedachten kun je alleen indirect laten zien.
Helaas is de essentie van het boek naar mijn idee niet in balans in de film. Begrijp me goed, de regisseur heeft er een mooie film van gemaakt, met een bijzondere sfeer, maar de film geeft niet hetzelfde gevoel van ontwikkeling als het boek. In het boek groeit Harry van een nog steeds wat afhankelijke, passieve jongen op tot een jonge, verbitterde, verliefde, vastbesloten man. De laatste restjes onschuld worden wreed vernietigd. Ook wordt de achtergrond en het verleden van Voldemort verduidelijkt, wat essentieel is voor het laatste en zevende boek. Dit is in de film teruggebracht tot twee scènes die nog steeds weinig toevoegen. Het hele laatste deel van het boek, het gevecht in Hogwarts, de begrafenis, Harry’s gesprek met Ginny, zijn niet aanwezig in de film.
De eerste anderhalf uur van de film is vrij rustig, weinig actiescènes, met ruimte voor ontwikkeling van verhaal en karakters. Het is prachtig gefilmd. De overgangen van de pensieve naar de herinneringen die worden bekeken zijn erg mooi gedaan. Ook het (gebrek aan) kleur maakt veel uit voor de sfeer van de scènes. Het lichtgebruik is prachtig.
De acteurs doen hun werk goed. Je ziet iedereen groeien door de films heen, en dit is de eerste keer dat ik Dumbledore (de nieuwe) overtuigend vond, met name in de grotscène. Snape en Malfoy zijn goed, maar krijgen te weinig de kans om hun rol te verdiepen. Slughorn is overtuigend en sympathieker dan in het boek, door zijn menselijke uitstraling. Ook al zit Bellatrix eigenlijk niet in het boek, in de film is ze een angstaanjagende persoonlijkheid, door haar duidelijke krankzinnige uitstraling. Luna blijft intrigerend. Toch miste ik veel mensen, zoals de Dursleys, Madame Rosmerta, Scrimgeour, Harry’s klasgenoten en de huiselfen. Allemaal weggeknipt om de film behapbaar te houden.
Overdreven aanwezig zijn de puberhormonen, al is dat eigenlijk wel terecht, aangezien die erg dominant zijn wanneer je zo oud bent als de hoofdrolspelers. Het had iets minder gemogen wat mij betreft, als dat ertoe had geleid dat er wat meer verhaal toegevoegd kon worden. Toch houden de herkenbare komische situaties de film in balans, omdat er behoorlijk wat negativiteit en wanhoop tegenover staat. Zonder de komische scènes was de film uitermate deprimerend geweest.
Maar… wat bezielde de makers om essentiële scènes uit de film weg te laten? Er moet nu in de zevende film erg veel gerepareerd of veranderd worden, om het überhaupt aannemelijk te maken dat Harry Voldemort kan verslaan!
Was dit een op zichzelf staande film geweest, of had ik het boek niet gelezen, dan zou ik laaiend enthousiast zijn, ook al was het dan een beperkte boekverfilming. Nu het echter een deel is in een nauw samenhangende serie is het jammer dat de integriteit daarvan op het spel gezet wordt. Dingen weglaten snap ik, maar het moeten wel de juiste dingen zijn.