Het is weer zover, passietijd! Dat betekent, dat er overal in het land met name de Mattheuspassie van Bach wordt uitgevoerd door diverse oratoriumverenigingen. Als zangeres kom je er natuurlijk niet onderuit, dit is cashtijd! Ik doe opnieuw mee met het BCN, tien stuks maar liefst, waarvan twee met de jongens van het HBC. Meestal koor 1, maar voor de afwisseling ook een keer koor 2. Tja, je moet het interessant houden, hè?
Dus… zondag en dinsdag waren de eerste twee. Op donderdag werd ik gebeld of ik kon invallen wegens ziekte van een van de andere sopranen. Ja hoor. Dus dan donderdag, vrijdag, zaterdag (2) en dinsdag. En dat is zeven! Nog drie te gaan… Wel zwaar hoor, zeven in een week. Zondagavond was ik voor het eerst in twee weken weer eens ‘s avonds thuis. Dat voelde apart. Zeeën van tijd!
Het is dus erg druk, maar wat wel heel erg helpt: het is lente! Ik word helemaal blij van dit weer, al begint dan het hooikoortsseizoen wel weer…
