Het is voorbij! Twee weken werkte ik voor de Thuiszorg als vakantiewerk en vandaag was mijn laatste dag. Tijd voor een korte terugblik! Ik ben in deze twee weken bij maar liefst achttien mannen/vrouwen/echtparen geweest en ze waren allemaal totaal verschillend. Het werk niet, dat was steeds hetzelfde: afstoffen, stofzuigen, dweilen, douche, keuken, wc, eventueel strijken, boodschappen doen…Hoe de mensen mij benaderden maakte het grote verschil.
Sommigen verwelkomden me erg gastvrij met een kopje thee of koffie, anderen drukten zo ongeveer de poetsdoek in mijn hand terwijl ik binnenkwam. En elke keer moet je snel inschatten wat voor vlees je deze keer in de kuip hebt en hoe je dient te reageren. Veel mensen hadden last van ouderdomsklachten, al waren er ook een paar zieke iets jongere mensen bij. De meesten klaagden ook dat hun vaste hulp er niet was, ze waren in het algemeen niet zo flexibel, sommigen waren daarin erg extreem. Een mevrouw die nauwelijks Nederlands kon commandeerde me het huis rond alsof ik een domme bediende was: “Nee! Eerst keuken! Stofzuigen! Dweilen! Fornuis! Nee! Eerst kamer! Nee! Andere doekje!” enzovoort… En alles op een toon alsof ik iets geks deed, nee, het kon maar op een manier en dat was haar manier en haar volgorde…. ze bleef de hele tijd naast me staan kijken of ik het wel goed deed!
Anderen waren erg ontspannen en lieten me lekker mijn gang gaan. Dat werkt natuurlijk wel zo prettig. Met de een praat je ook gemakkelijker dan met de ander. In sommige huizen schrok ik trouwens wel hoor, de hulp die er anders komt leek haar werk niet echt serieus te nemen, vieze plekken vlak bij de vloer, vettige kookplaat en afzuigkap, waarschijnlijk nog nooit schoongemaakt 😕 . Je wordt ook niet echt gekeurd ofzo voordat je mag gaan werken, je wordt bij het uitzendbureau uitgenodigd voor een praatje, vervolgens ga je een keer naar het hoofdkantoor van Thuiszorg voor hetzelfde praatje nog een keer en dan word je in het diepe gegooid.
En er zijn erbij hoor, die lopen de kantjes eraf. Vanmiddag vertelde een mevrouw nog van een hulp die de volle drie uur bezig was geweest met boodschappen doen en die terug kwam zo van “Ik moet nu gaan, het is tijd”, terwijl ze een enorme tas met spullen voor zichzelf bij zich had. Die was dus lekker gaan winkelen… Eigenlijk heel erg, want de mensen bij wie je komt zijn toch in meerdere of mindere mate afhankelijk van jou.
En die mensen maar te goeder trouw heel voorzichtig met mij omgaan: “O, werk je nog maar sinds vorige week? Dan kan ik je vast niet vragen om het portiek schoon te maken. O, kun je dat wel? Echt waar kind? Wat geweldig!”…. Heel apart, die verschillen, je weet echt niet wat je nu weer te wachten staat. Over het algemeen is het werk natuurlijk niet leuk. Na een paar keer de plee geschrobt te hebben heb je dat ook wel weer gezien. De mensen zijn interessant, maar niet allemaal even leuk. En het betaalt echt niet zo goed… Ik denk dus niet dat ik het zo snel weer zal gaan doen, maar wie weet, in geval van nood… Vanmiddag werd ik door een vrouw nog uitgenodigd om nog eens gezellig langs te komen voor een kopje thee, dat gebeurde wel vaker deze weken, dus dat is wel leuk. Op zich lijkt me het ook best leuk om een keer te doen, maar in de praktijk zal er wel weer weinig van komen.