Gisteravond gingen David en ik op bezoek bij Lennaert en Barbara in Den Bosch. We reden om kwart over vijf weg, haalden nog even wat traditionele Celebrations bij de AH (zonder kunnen we niet aankomen, hè) en reden richting Rotterdam. We zetten onderweg de cd’s op met verhalen die we geleend hadden van Davids ouders, en waren daardoor zo in beslag genomen dat we de afslag naar Den Bosch straal voorbij reden. Alleen omdat Eva “probeer om te keren” of zoiets begon te zeggen, kregen we door dat er iets mis was.
De nieuwe bank van Len en Bar
De hele tijd sinds we ongeveer bij Rotterdam waren regende en onweerde het hard. Stortbuien waardoor je echt geen 120 meer durft te rijden. En opeens zagen we voor ons nogal wat remlichten rood oplichten. David remt dus ook, voorzichtig, omdat de weg zo nat is, en ook omdat achter ons een vrachtwagen rijdt… Nog op tijd staan we stil en als we ietsje verder zijn zien we een auto midden op de weg stilstaan, maar dan wel met de koplampen naar ons toe en een flinke kras over de zijkant! Die had een halve donut gemaakt, hoe het was gekomen weten we niet, misschien een mislukte inhaalmanoevre? De inzittenden staan ernaast en proberen 112 te bellen. Dat moet echt schrikken zijn, zeg, voor hetzelfde geld heb je ook meteen een kettingbotsing!
De nieuwe eethoek van Len en Bar, met daarboven de nieuwe lamp (die Len met bloed, zweet en tranen had verdiend…)
De rest van de route geen gekke dingen meer, behalve dat we, eenmaal een eindje voorbij Breda, zomaar de buien uitrijden, opeens was het helemaal droog, dat voelde erg vreemd. Om een uurtje of zeven stonden we bij Len en Bar voor het hek met de camera. Na een grondige inspectie besloten ze ons maar binnen te laten. En we konden meteen onze ogen uitkijken, want er was veel nieuws te zien: een nieuwe bank, een nieuwe eethoek, een nieuwe lamp, een nieuwe muis, een nieuwe tft, een nieuwe spiegel in de badkamer, nieuwe rolgordijntjes, plakstrips op de ruiten, tuinmeubeltjes…
Ben ik nog iets vergeten? Dan komt dat doordat ik zo overweldigd was door al deze prachtige nieuwe spullen… ja, het wordt steeds meer hun eigen huisje! Heel gaaf. Barbara had barbarasoep voor ons gemaakt en Len was nog bezig om op de millimeter nauwkeurig kipfilet te snijden (ja, dat kwam heel precies volgens Bar). Er werd dus een feestmaal voor ons bereid! Drie gangen maar liefst, en allemaal erg goed te eten!
Avondeten bij Len en Bar, let ook op het oog voor detail van Len, de prachtige ronde vorm van het hoopje rijst, en de subtiliteit van Bar met haar eroverheen gestrooide kruiden…
Ondertussen kletsten we gezellig even bij, wat betreft favoriete series, soepingrediënten, eerste computers en andere interessante zaken. Na het eten bleek dat er zelfs spekjes waren ingeslagen voor David, hij mocht ook nog een zakje meenemen voor onderweg, lief hè? Het was kortom erg gezellig, en de nieuwe eethoek at lekker. Het begon later toch nog te onweren, maar toen wij naar huis reden (tegen middernacht) was het weer lekker droog. Volgende keer weer bij ons!